چگونه کودک را تنبیه کنیم.تنبیه کودکان بخشی از القای نظم و انضباط توسط والدین در کودکان و نوجوانان است ،دانستن نحوه صحیح تنبیه كودك به طور جدی در بزرگسالی موثراست. کودکی که هرگز تفاوت بین درست و غلط را نمی آموزد ممکن است بعداً در زندگی دچار مشکلات تحصیلی ، حرفه ای و حتی روانشناختی شود ، بنابراین هیچگاه برای اعمال یک استراتژی تنبیه عادلانه (اما مؤثر) برای کودکتان دیر نیست .
چگونه کودک را تنبیه کنیم
1
در تنبیه کودک استوار باشید
شاید این عبارت مهمترین چیزی باشد که هنگام انضباط دادن به فرزندتان باید به خاطر بسپارید.یکی دیگر از مهترین نکات در تربیت فرزند ثبات رفتاری است اگر قوانین روز به روز تغییر کنند فرزند شما نمیتواند قوانین را بیاموزد تنبیه کردن کودک به طور نا متوالی، به آنها می آموزد که گاهی اوقات (یا همیشه) خوب است که رفتار بدی انجام دهد.
2
برای تنبیه کودکان خود در هر بار بدرفتاری از قوانین ثابت استفاده کنید
کودک شما باید هر یک از قوانین اخلاقی را بشناسد و درک کند و همچنین مجازاتی را که برای شکستن قوانین با آنها روبرو است را بشناسد پس سعی کنید قوانین تنبیه خود را به طور خودسرانه تغییر ندهید.
اگر فرزند شما به طور مکرر همان قاعده را نقض می کند ، با آنها صحبت کنید که چرا رفتار او اشتباه است.برای مثال شما می توانید بگویید ، “دویدن در خانه کار درستی نیست زیرا باعث برخورد با اجسام و آسیب رسیدن به تو می شود” این کار کمک می کند تا یک یادآوری بصری از قانون ، مانند علامت با تصویری که قانون را نشان می دهد ، در اختیار آنها قرار دهد
3
رفتار ضعیف کودکان خود را هر زمان که اتفاق بیفتد تصحیح کنید
به رفتاربد او اشاره كنید و به فرزند خود از یادآوری كنید که چگونه عمل کند و در صورت لزوم ، تنبیه تعیین کنید و همچنین باید توجه داشته باشید که وقتی کودک کار درستی انجام میدهد، او را تشویق کنید برای مثال بگویید ، “چقدر خوب است که اسباب بازی های خود را امروز جمع می کنی”
4
مرزهای کاملاً واضحی را تعیین کنید
اگر کودک نفهمد که واقعاً رفتار بد چیست ، از داشتن رفتار بد اجتناب نخواهد کرد. شما باید به کودک خود ایده اصلی بدهید که چه چیزی اشتباه و چه چیزی درست است و از همان سنین کودکی و نوجوانی که می توانند این تفاوت را درک کنند باید اینگونه موارد را بیاموزند که روش انجام این کار ایجاد مرزهای واضح است ، یعنی برای کودک روشن شود که چرا و به چه دلیلی رفتار اشتباهی داشته و سپس در صورت تکرار باید تنبیهاتی برای او در نظر گرفته شود.
5
تنبیه متناسب با جرم در نظر بگیرید
انواع مختلف رفتار بد مجازاتهای مختلفی را طلب می کند. اقدامات کوچک مانند بی احترامی در صورت نقض بار اول ممکن است مستحق چیزی جز هشدار روشن نباشد ، در حالی که بی احترامی عمدی یا رفتار خشونت آمیز ممکن است نیاز به پاسخ جدی داشته باشد. سعی کنید در مورد مجازاتی که تعیین کرده اید منطقی باشید ، به خاطر داشته باشید که کودکان کامل نیستند و گاهی اشتباه می آموزند بلکه این مهم است که اطمینان حاصل کنید آنها درک کنند که رفتار نادرست آنها اشتباه است و تحمل نمی شود.
6
آرام ولی محکم باشید
برخی از رفتارهای بد فرزندان ممکن است واقعاً شما را ناراحت کند، اما دیری نخواهد پایید که عصبانیت شما فروکش می کند. والدینی که نتوانند عصبانیت خود را کنترل کنند ،نمی توانند تصمیمات روشن و منطقی در مورد نحوه تنبیه کودکان خود بگیرند ؛ اگر چنان از دست كودك عصبانی شوید و بر سر فرزندتان فریاد بزنید و باعث شوید که این مسئله به مرور به یك اتفاق شایع تبدیل شود ، ممكن است در نهایت عصبانیت معنای خود را از دست بدهد و شما را ملزم می كند كه حتی از اینكه فرزندتان متوجه این موضوع شود بیشتر عصبانی شوید.
بنابراین ، این یک فکر عاقلانه است که درهنگام بدرفتاری فرزندتان ، خشم خود را کنترل کنید،پس سعی کنید خونسرد باشید”شما نمی خواهید به فرزند خود بیاموزید که می تواند به راحتی شما را عصبی کند”
7
یک جبهه متحد با شریک زندگی خود داشته باشید
یکی از توصیه های قدیمی والدین برای تنبیه کودکان که بسیار حائز اهمیت می باشد این است که حتماً هنگام ایجاد نظم و انضباط در فرزند خود ، برای ایجاد یک خط مشی مشترک با همسر خود توافق کنید. این بدان معنی است که هر دو والدین باید برای رعایت نظم و انضباط از قوانین خانواده توافق کنند و به طور یکسان از آنها پیروی کنند. عدم پیروی از این قاعده می تواند دردسرساز شود؛ خانواده با یکی از والدین که نسبت به تنبیه ها قاطع است و دیگری که ناسازگار است ممکن است کودک را ترغیب کند که به محض اینکه کار اشتباهی انجام داده است به سمت والدین “آسانگیر” پناه ببرد.
به عنوان یک قاعده ، اهمیت یک جبهه متحد ، با بزرگ شدن کودک کاهش می یابد. در سن نوجوانی ، بیشتر کودکان درک می کنند که والدین می توانند در مورد برخی موارد اختلاف نظر داشته باشند بدون اینکه هیچکدام از آنها اشتباه کنند.
8
یک الگو با نقش مثبت باشید
همیشه ، همیشه ، همیشه به یاد داشته باشید که کودکان از تماشای شما یاد می گیرند؛ وقتی بچه هایتان دور هم هستند ، رفتارهای خود را حفظ کنید. سعی کنید فردی مؤدب ، خوشحال ، دلسوز ، سخت کوش و سازنده باشید و فرزندان شما متوجه آن خواهند شد.
کارهایی که انجام نمی دهید نیز بسیار مهم است. در مقابل فرزندان خود کاری انجام ندهید که نمی خواهید آنها را در مقابل شما انجام دهند. این شامل عمل نابالغانه یا عادتهای بد است. به عنوان مثال ، اگر شما بر اهمیت رفتارهای خوب فرزندانتان تأکید می کنید اما هر شب را به لعن و فریاد کشیدن با همسایه خود می گذرانید ، این پیام را می رسانید که وقتی کسی برای شما آزار دهنده باشد ، داشتن رفتارهای بد در واقع خوب است.
